گروه A در نگاه اول شاید چندان دشوار به نظر نمیرسید اما در عمل یکی از سختترین گروههای ممکن در مرحله مقدماتی جام جهانی شد. رقابت در چنین گروهی کاری سخت بود و طاقتفرسا.
سایت گل – هنگامی که قرعهکشی مقدماتی جام جهانی انجام شد برخی کارشناسان داخلی با طعنه صعود تیم ملی را پیشاپیش تبریک گفتند. اما گروه ما بسیار پیچیدهتر از آنی بود که برخی در ابتدا تصور میکردند و صعود از این گروه شاهکار بود. البته در ابتدا گروه ما مساعدتر به نظر میرسید. کره جنوبی تیمی است که در دو دهه اخیر بارها با هم بازی کردهایم و آشنایی با آنها از آنها رقیبی مطلوبتر از ژاپن میساخت؛ استرالیا تیمی بود که شاید در اندیشه انتقام 8 آذر 76 بود؛ اردن تیمی بود که سابقه بردن ما در سالهای اخیر را داشت؛ عمان رقیبی سرسختتر بود و گربه سیاه همیشگی ما به شمار میرفت، و عراق هم تیمی بود که بیتردید دوست نداشتیم با آن همگروه شویم.
اما در نهایت مشخص شد گروه ما بسیار دشوارتر بوده! تیم سوم گروه ما ازبکستان بود، تیمی که 14 امتیاز از 8 مسابقه گرفت. این در حالی است که استرالیا در گروه B با 13 امتیاز صعود کرد و اردن با تنها 10 امتیاز از 8 بازی به پلیآف رسید و همان رتبه ازبکها را کسب کرد!
حتی در چهار سال قبل که در گروه ما امارات بهشدت ضعیف ظاهر شد و از 8 بازی یک امتیاز گرفت (و این یعنی میانگین امتیازات دیگر تیمها بالاتر رفت) کره شمالی با کسب تنها 12 امتیاز مستقیما به جام جهانی رسید! در گروه دیگر آن سال هم بحرین برای رسیدن به پلیآف 10 امتیاز کسب کرد. در مقدماتی جام جهانی 2006 هم ازبکستان و بحرین با 5 و 4 امتیاز از 6 مسابقه، یعنی میانگین کمتر از 1 امتیاز در هر بازی به پلیآف رسیدند! بحرین با همان 4 امتیاز میتوانست به جام جهانی هم برسد. آنها ازبکستان را با نتیجه مجموع یک بر یک و با گل زده بیشتر در خانه حریف از پیش رو برداشتند و سپس در مجموع دو بر یک به ترینیداد و توباگو باختند.
یکی از دلایل پیچیده شدن این گروه این بود که سه تیم ازبکستان، کره جنوبی و ایران رقابت سختی با هم داشتند. در گروه دیگر توزیع قدرت به شکل مرتبتری انجام شده بود و میشد بهراحتی تیمها را درجهبندی کرد؛ برخلاف گروه ما. از 12 امتیازی که هر تیم میتوانست از دو تیم دیگر بگیرد ایران 9 امتیاز گرفت و ازبکستان و کره جنوبی هر کدام 4 امتیاز کسب کردند. همین امتیازات بسیار مهم رودررو بود که ما را به جام جهانی برد. ما در دیدارهایی که مهم بود پیروز شدیم و جنگ مستقیم را بردیم.
دلیل دیگر مشکل شدن گروه ما وجود لبنان بود. تیمی که در خانه تنها به قطر باخت و از سه تیم بالای جدول 5 امتیاز گرفت. آنها آخر شدند اما هرگز قابل مقایسه با تیمهای آخر معمول نبودند و دردسرهای بسیاری برای حریفان ساختند. لبنان ایران را برد و کره جنوبی را هم تا دقیقه 96 برده بود. آنها ازبکستان را هم متوقف کردند.
دیگر نکتهای که بازتابش در جدول مشخص نیست این است که برخی دیدارها کاملا پایاپای بودند و نتیجه آنها در واپسین لحظات مشخص شد. ما ازبکستان را در دقیقه 93 در تاشکند بردیم، کره جنوبی با گل دقیقه 96 سون هئونگ مین توانست در خانه خود قطر را ببرد، کیم چی وو در دقیقه 96 گل تساوی کره مقابل لبنان را زد، و ازبکستان هم دیرهنگام مقابل قطر بیدار شد و گلهای چهارم و پنجم آنها، که میتوانست سرنوشت گروه را به کلی تغییر دهد، در دقایق 87 و 91 به ثمر رسید. هرکدام از این گلهای دیرهنگام اگر زده نمیشدند ممکن بود ایران یا کره را به جای ازبکستان به پلیآف بفرستند. اوضاع گروه تا آخرین لحظات نامشخص بود و اگر ازبکستان دو گل دیگر به قطر میزد کره سوم میشد، و اگر ما گلی دریافت میکردیم ما به جای اول سوم میشدیم. همین ارزش ثانیهها را نشان میدهد و بازگوکننده این است که برتری تیمها در جزئیاتی بسیار ریز رقم خورد. جایی که ما در آن تبحر داشتیم و توانستیم برتری خود را در این جزئیات به بهترین شکل نشان دهیم.
جالب آن که ما در گروهمان تنها در همان روز نخست به همراه قطر در صدر جدول قرار گرفتیم و پس از آن تنها در فاصله 30 دقیقه مانده به پایان رقابتهای مقدماتی به رتبه اول برگشتیم.
کسب رتبه اول در چنین گروه پیچیدهای دستاوردی بسیار بزرگ بود. ما لغزشهایی داشتیم، اما آنجا که باید ضربه نهایی را وارد میکردیم این کار را انجام دادیم. مهم این بود که به پلیآف نرویم، جایی که احتمالا سرنوشت تلخی در انتظار تیم پنجم آسیاست. اما ما را چه جای نگرانی. ما صعود کردیم. با اقتدار و عالی. آن هم به عنوان تیم اول.